Wydawać by się mogło, że tematyka Zombie jest już na porządku dziennym w filmach a sceptycznie podchodząc do tego, stwierdzić można, że ten temat wydaje się być powoli wyczerpywany.
"28 dni później" bo o tym tytule będę tutaj pisał, jest produkcją, która jakoby potrafiła odłączyć się od typowych filmów z udziałem bezmózgich smakoszy ludzkiego mięsa. Oczywiście wciąż wykorzystano tu stereotyp morderczego wirusa, który w końcu wymyka się spod kontroli. Akcja fabuły rozgrywa się w czasach współczesnych w brytyjskim mocarstwie, a ściślej pisząc - w Londynie. Kompletnie wysuszone z życia miasto już na początku pozwala nam poczuć klimat 'Apokalipsy', zaś przemierzający je nasz główny bohater, którym jest Jim (Cillian Murphy) kompletnie nie zdaje sobie sprawy z tego, co się wydarzyło i co się jeszcze wydarzy.
A co dopuściło się do rozprzestrzenienia wirusa a tym samym do dalszego otwarcia fabuły? Danny Boyle - reżyser filmu, wybrał dość prosty sposób na ukazanie tego, aczkolwiek nie trzeba go za to wytykać palcami, bowiem jakoś właśnie ta akcja wytoczyć z cienia się musi.
Garstka bojowników walczących o prawa zwierząt włamuje się do tajnego ośrodka badawczego uwalniając tamtejsze zwierzęta, tym samym nie zdając sobie sprawy iż małpy będące w ośrodku są zarażone wirusem o nazwie Furia, która zamienia każdego w skutek ugryzienia lub podrapania w przeciągu kilku sekund w niepohamowanego agresją osobnika, zaś ten zabija każdego, kto znajdzie się w zasięgu jego wzroku.
Wirus rozprzestrzenia się do takiej skali, by właśnie w przeciągu tych tytułowych 28 dni wyludnić całą Anglię a dla ocalałych zostawiając niewielkie pole manewru czyli walkę o przetrwanie.
Doyle chcąc przedstawić wirus wykazał się kreatywnością, bowiem nie ujrzymy tutaj fiolek, oraz niewiadomego pochodzenia chemiczne preparaty rodem z przykładowo "Resident Evil", za kanon jego pomysłu została wykorzystana małpa podłączona do telewizyjnej sieci ukazująca przemoc, zbrodnie, zniszczenie, wojnę. Przemoc jest bowiem zalążkiem furii, zarażony jest zagrożeniem nie tylko dla ludzi zdrowych, ale też siebie. Miotając, rzucając, trzaskając to najróżniejsze rzeczy, pływając w dziwnych ruchach stworzenie stara się wydostać z opętania sądząc, że zamordowanie kolejnej osoby przyniesie im ukojenie.
Sam film stara się cały czas trzymać w napięciu, momentami zachowując spokój by za chwile ukazać rozjuszone ofiary Furii. Bohaterowie filmu jakoby nie są brani na pierwszy plan, wręcz mogę stwierdzić, że nie w sposób ich ocenić, każdy stara się przeżyć a to, kto będzie kolejną ofiarą wirusa nie da się wykalkulować. To jest również duży plus, ponieważ można osobiście stwierdzić, że bohater, którego oglądamy przez prawie pół filmu i który wydaje się już zostać z nami do jego końca, nagle zostaje pochłonięty przez Furię.
Ścieżka dźwiękowa, jaką stworzył John Murphy jest na swój sposób wielka. To właśnie to dzieło pozwoliło wybić się kompozytorowi na stopień światowej rozpoznawalności. Utwory jakie stworzył Murphy do "28 dni później" potrafią wgnieść w fotel swoim mrokiem, dającym niepokój i niepewność klimatem. Sama muzyka do filmu jest różnorodna, co pozwala jeszcze bardziej zżyć się z filmem podczas jego oglądania i nie daje się znudzić.
2."Rage"
3."Church"
4."Jim's Parents (Abide With Me)"
5."There There Were 2"
6."Tower Block"
7."Taxi (Ave Maria)"
8."Tunnel"
9."AM180"
10. Brian Eno - "Ending (Ascent)"
11."No More Films"
12."Jim's Dream"
13."In Paradisum"
14. Soldiers (Requiem in D Minor) - "Frank's Death"
15."'I Promised Them Women'"
16."Search for Jim"
17."Red Dresses"
18."In the House - In a Heartbeat"
19."End"
20. Blue States - "Season Song"
21."End Credits"
Kolejna pozycja za nami :). W przyszłym poście będzie nie lada perełka oraz trochę mieszanki, jeśli chodzi o udźwiękowienie. Teraz dodać mogę tylko, że miłośnicy gangsterskiego kina będą u siebie :D.
Zapraszam!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz